ക്രിസ്തുമസ്സിനോടനുബന്ധിച്ച്‌ ( 2011) ജീവജ്യോതി മാസികയ്ക്ക്‌ വേണ്ടി തയ്യാറാക്കിയ ലേഖനം ഇവിടെ പുനപ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു.
പുതിയ ജീവിതക്രമങ്ങളില്‍ പുത്തന്‍ മാധ്യമങ്ങള്‍ നല്‍കിയ സാധ്യതകളില്‍ മലയാള സിനിമാ രംഗവും അതിലെ ഗാനശാഖയും എങ്ങനെയാണ് ഭക്തിഗാനങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു സമുന്നത സ്ഥാനം നല്‍കിയത്? കാലാകാലങ്ങളായി അനുഷ്ഠാനങ്ങളുടെ കാര്‍ക്കശ്യത്തിലും, ആചാരങ്ങളുടെ കടുത്ത നിയന്ത്രണത്തിലും ചൊല്ലപ്പെട്ടു പോന്നിരുന്ന നാമജപങ്ങള്‍ എവിടം മുതലാണ് ജനകീയകല എന്നു പില്‍ക്കാലത്തു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ട സിനിമയില്‍ ഇടം കണ്ടെത്തിയത്?
Continue reading ദൈവത്തിന്‍ പുത്രന്‍ മലയാള സിനിമ ഗാനങ്ങളില്‍.
Nithya Vishudhayam Kanya Mariyamey, the waltzy chorale from Nadi (1969) has always been a fond memory. Not just the fact that it symbolized a unique aspect of Old Malayalam Cinema – the transfer of the adapted Christian faith’s music into mainstream musical compositions in films. I don’t think there has ever been an other regional film industry that has so seamlessly integrated organized religion into the main fabric of the narratives and as a result given us memorable compositions, be it Christian chorale, or ones that reflected the sanctity of the temple sanctorum, or for that matter the intensity of the faithful that assimilate their energy from the al-Masjid al-Haraam.